વસ્ત્ર સરી જશે એકેક,

ત્વચા પણ સરી જશે,

ક્યારેય તે કોઈ અડશે નહીં;

લોહીનાં પાન બની જશે કો'ક નદીતીરે

કે જાણું નહિ (?)

જાણું નહિ એવું થશે – કદાચ

('અંગત', કાવ્ય – નવ જન્મમૃત્યુ કાવ્ય - ૧)

નામને બેઠું કરવા લોક મથે

ને સાવ ખાટલો ખાલી

ભોંય ઉપર મેં નામ પાથર્યું ખાલી

બધાં

કાનમાં ખાલી ખાલી દર્ભ વલોવે

('અંગત', કાવ્ય – નવ જન્મમૃત્યુ કાવ્ય - ૭)

‘મારે મન હૃદય તો ચીતરેલું ફળ’

('અંગત', કાવ્ય – શંકર પ્રજાપતિને મળ્યા પછી)

‘પાપબાપને ઝોળીમાં પધરાવી કાશી જઈએ

જીવી ફોઈની બારશ - તેરસ ખાઈએ’

('અંગત', કાવ્ય – શંકર પ્રજાપતિને મળ્યા પછી)

ખરે વખત જે મારાં મારાં મારાં મારાં

સાલાં કોઈ ના થયાં.

તારો ભ્રમ છે; તે ફળ નથી,

હું તારો પ્રિય નથી,

હું તને ચાહતો જ નથી

('અંગત', કાવ્ય – શંકર પ્રજાપતિને મળ્યા પછી)