76 - ઉપરકોટ અવલોકતાં... / ભાનુપ્રસાદ પંડ્યા
ડૂસકું ભરવા મોઢું પ્હોળું અતીત રહે કરી
ત્યમ લહું ઉઘાડાં ઊંચેરાં દુવાર, જતાં મહીં
પગ થથરતા, મારી વાંસે ધસે બીજું કોણ આ ?
ચમકી રહું-એ મારી છાયા ! મહીં જયસિંહની !
અવ ભૂખર સિંદૂરી લીટામહીં ગઢ-ગોખલે
કથની ઊકલે ઝાંખીપાંખી સુભાગ્ય સર્યાતણી.
હવડ ગલી, આ ટીંબા, જ્યાં ત્યાં છવાયલ ઝાંખરાં
ઘણુંય ઢબૂરી બેઠાં કિન્તુ કશું નવ ઓચરે !
નવઘણ કૂવાના ઊંડાણે તરે ઇતિહાસનું
શબ, ગરગડી રોતી ના છતાંય અડીકડી ?
ઉપર ચઢું કોટે – રહેંસાતી સુણું ચીસ કોમળી ?
પવન સૂસવે ! કાળું ઓઢી મલીર શિલા મૂગી.
નીરખી રહું ધક્કાબારી આ – શકે અહીંથી પડી
વિભવ સહુ વિલાયો; સામે વ્યથા ગિરિ શી ખડી !
0 comments
Leave comment