40 - બ્હાર ગયો બિડાઈ... / અનિલ વાળા
બ્હાર ગયો બિડાઈ અને હું ઊંડું ઊંડું ઊઘડ્યો
શિખર ઉપર રોકાઈ ગયો ત્યાં ઊંડી ખીણથી ગબડ્યો...
મૂળ વિનાનો માણસ હું તો સમજ વિહોણી શાખા,
આશાઓનાં જંગલ સળગ્યાં ઊભે ઊભાં આખા !
પાણી થઈ પથરાઈ ગયો ત્યાં પાંપણ પરથી દદડ્યો..
અર્થ વિના હું શ્વાસ શ્વસું ને અર્થ વિના ઊભવાનું,
ભર ચોમાસે બળી જવાનું તાપ વચ્ચે ઊગવાનું !
ખૂણો ખૂણો ફરી વળ્યો પણ હું જ મને ના જડ્યો....
0 comments
Leave comment