17 - જેને સપનામાં નખશિખ દેખી હોય / દિલીપ ઝવેરી
જેને સપનામાં નખશિખ દેખી હોય
અને યાદ કરો ત્યાં તો ઓસરી જાય
અને સવળે એકાદી પાંદડી કે પડુંપડું ઝાકળ કે આરપારિયો પવન
કે નળિયાં ખંજવાળતો તડકો કે ભીંતે ચીતરેલી બારી
કે છૂકછુક દોડ્યે જતા ચોકઠાને વળગી
ભીતર પેસવાની ગોંધળમાં તલપાપડ
ટેકરીઓ રાઈનાં ખેતર આંબાવાડિયાં ઘમ્મરઘમ પુલ હેઠળના વહેળા
ભોંયે ભીંગડાં જેવાં ઝૂંપડાં
સરનામું શોધતા સંદેશા જેવી સાઈકલ
બહેરા કાન જેવાં ભેંસના એદી ધણ
સરવાં રુંવાટાં જેવા થોર
અને પછી ઘોંઘાટ ઘોંઘાટ ઘોંઘાટનાં શહેર
જેને સપનામાં નખશિખ દેખી હોય
તે ભાગી જાય ટ્રેનની જેમ
ઘેરી વળે જંગલની જેમ
ઊડી જાય ધુમ્મસની જેમ
આથમી જાય પૂરવની જેમ
છોડી જાય પવનની જેમ
અને સજેલા અરીસામાંથી વળી સાદો કાચ બની જતા અક્ષર
વળી વળી ફરી ફરી કોઈના સ્ટેશને શબ્દેશબ્દ આબેહૂબ રૂપ લઈને રમત માંડે તે કવિતા
*
‘શબ્દસૃષ્ટિ', માર્ચ ૨૦૦૪
‘શબ્દસૃષ્ટિ', માર્ચ ૨૦૦૪
0 comments
Leave comment