31 - શયનવેળાએ પ્રેયસી / રાવજી પટેલ
ચડ્યાં'તા વાતોએ શયનગૃહમાં, દ્વાર ખખડ્યાં.
કવેળાએ આવી ! કશુંય સમજી કો' નવ શક્યાં
કશા કૈં સંકોચે ઘડીક અટકી ને મરકતી
હળું ઊભી; પાસે ગૃહિણી મુજ આ સુંદર બની !
જરા ત્રાંસું ભાળી મુજ તરફ; ને બાલક ભણી
વળી ગૈ. ઓચિંતાં શત શત સર્યા ચુંબન અને
ભરાયું આખુંયે શયનગૃહ થોડીક પળમાં.
થઈ આાડીતેડી કસ વિગતની વાત ઘરનીઃ
પછીથી પુત્રીની શિરીષ ફૂલ શી કેડ ફરતો
લઈ બાંધ્યો દોરો, હૃદય મુજ ગાંઠ્યું; ઘડીકમાં.
ગૃહિણીને ગાલે સહજ ટપલી દૈ; વળી વળી
ફરીથી પુત્રીને ઘન ગરજતાં ચુંબન કરી
પથારીમાં છોડી અવશ મુજને, ને વહી ગઈ.
0 comments
Leave comment