56.6 - ગીત – ૬ - પ્હેલ રે વ્હેલેરાં... / રાવજી પટેલ
પ્હેલ રે વ્હેલેરાં કંકુપગલાં ઉંબર પરથી અમને જડ્યાં !
ઝીણી પારેવીની પાંખ ઝીણી પરવાળાની આંખ થઈને અમને જડ્યાં
ઘરમાં હરતાં ફરતાં રાતાં આભ હસ્યાં, નાનાં આભ હસ્યાં,
મનમાં પગલાં ઝર્યા;
પગલાં પોચાં-પોચાં, પગલાં સોનું-રૂપું, પગલાં રાત-દિવસ
પગલાં સૌને ગમ્યાં. પ્હેલ રે વ્હેલેરાં...
એ રે પગલાંમાં ફૂટ્યા ફૂલ-દરિયા ઊગ્યા પાછલા જનમ
કૉળ્યા સુખદુ:ખના મોર, ઘર ગ્હેકી ઊઠ્યું –
મનમાં મ્હેકી ઊઠ્યું;
પગલાં ઝાંઝરનો ધૂપ, પગલાં રાતરાણી, પગલાં રણનો છાંયો
પગલાં એવાં જડ્યાં. પ્હેલ રે વ્હેલેરાં...
એ રે પગલામાં ઘર જાગી જતું, ઘર ઊંઘી જતું
ઘર ઘઉંનું કણસલું થઈને ડોલરિયું ડોલી જતું
મનમાં ડોલી જતું;
પગલાં લંગર્યા ના લંગરાયાં, ફરી હાથ ના’વ્યાં રે ના’વ્યાં
જડેલાં જરી ના જડ્યાં.
પ્હેલ રે વ્હેલેરાં કંકુપગલાં ઉંબર પર ખીલે જડ્યાં !
0 comments
Leave comment