27 - કેમ ઊચરવી વાણી / રમણીક સોમેશ્વર
કેમ ઊચરવી વાણી
સંતો, કેમ ઊચરવી વાણી !
આંખ ભઈ અફવાની નગરી
કર્ણ નગારા-દાંડી રે
કંઠ મહીં બાઝી ગ્યાં જાળાં
વાત કહે શી માંડી રે
શબ્દ નામની નાજુક હોડી
પાણી વિણ મૂંઝાણી
સંતો, કેમ ઊચરવી વાણી !
ત્વચા ઓળખે એક સ્પર્શ
કેવળ બાવળનો કાંટો
હે જ્ઞાની, થોથાં મેલીને
મુખ પર પાણી છાંટો
પલકવારમાં ટપકી પડશે
ભર્યું ચાંગળું પાણી
કેમ ઊચરવી વાણી
સંતો, કેમ ઊચરવી વાણી !
સંતો, કેમ ઊચરવી વાણી !
આંખ ભઈ અફવાની નગરી
કર્ણ નગારા-દાંડી રે
કંઠ મહીં બાઝી ગ્યાં જાળાં
વાત કહે શી માંડી રે
શબ્દ નામની નાજુક હોડી
પાણી વિણ મૂંઝાણી
સંતો, કેમ ઊચરવી વાણી !
ત્વચા ઓળખે એક સ્પર્શ
કેવળ બાવળનો કાંટો
હે જ્ઞાની, થોથાં મેલીને
મુખ પર પાણી છાંટો
પલકવારમાં ટપકી પડશે
ભર્યું ચાંગળું પાણી
કેમ ઊચરવી વાણી
સંતો, કેમ ઊચરવી વાણી !
0 comments
Leave comment