66 - ખુદા મારો છે / ગૌરાંગ ઠાકર
તું કહે ‘હા’ કે હવે ‘ના’ એ વિષય તારો છે,
મેં તો દુનિયાને કહી દીધું, ખુદા મારો છે.
ક્યાંક મંઝિલ તો મળે તોય કશું ખૂટે છે,
જ્યાં નદી દોડતી દરિયો એ બહુ ખારો છે.
દોસ્ત, વરસાદ કે ઝાકળ એ નિહાળે ક્યાંથી ?
એક માણસને અહીં કેટલા પડકારો છે !
એટલે ડાળથી પંખીને ઉડાડી મૂક્યાં,
પાનખરનો હવે આ વૃક્ષને વરતારો છે.
તું હવે એટલા ઊંચે જવું બસ છોડી દે,
ત્યાં હવાનેય ઘણો શ્વાસમાં મૂંઝારો છે.
0 comments
Leave comment