જીવન વલોવે ઝીણી ઝેરણી / મનુભાઈ ત્રિવેદી 'સરોદ'

18 - જીવન વલોવે ઝીણી ઝેરણી / મનુભાઈ ત્રિવેદી 'સરોદ'

મારું જીવન વલોવે ઝીણી ઝેરણી રે :

એનું ઝીણું વલોણુ ના'વે બાર :

મારું જીવન વલોવે ઝીણી ઝેરણી રે .

મારે મટકે મહીડાં હવે થીજિયાં રે;

એને હલવે ચલવેય થિર એ રહ્યાં રે;

એની ઝવતી ન સ્હેજ હવે ધાર :

મારું જીવન વલોવે ઝીણી ઝેરણી રે .

એમાં જાણું ન ક્યાંથી પડી ઝેરણી રે;

એ તો ઝીણીઝીણી ને તોય છે ઘણી રે;

એ છે ઊતરી ગઈ આરંપાર :

મારું જીવન વલોવે ઝીણી ઝેરણી રે.

એ તો હળવે મહીડાં વલોવતી રે;

એની આંખે અણદીઠ રહેતી ગતિ રે;

તોય દે છે વલોવી તારતાર;

મારું જીવન વલોવે ઝીણી ઝેરણી રે.

એનો નીરવ અવાજ સંભળાય ના રે;

એ તો ગાય છે એવું કે જાણે ગાય ના રે;

એથી નિશ્ચે નવનીત છે આ વાર:

મારું જીવન વલોવે ઝીણી ઝેરણી રે.