ઝબકે ઝીણા આગિયા / મનુભાઈ ત્રિવેદી 'સરોદ'

43 - ઝબકે ઝીણા આગિયા / મનુભાઈ ત્રિવેદી 'સરોદ'

કાંઈ જગવગડાની વાટે રે,

કાંઈ જીવનજળને ઘાટે રે

ઝબકે ઝીણા આગિયા હો જી.

અંતરમાં છે તપન અનેરી, એ જીરવી નવ જાય;

જ્યોત ઝળે નહીં, મોત મળે નહીં, કેવળ એ ઝબકાય :

કાંઈ મનમંદિરને પાટે રે,

કાંઈ જીવનજળને ઘાટે રે

ઝબકે ઝીણા આગિયા હો જી.

રજની અતિ અંધાર ભરેલી, ઝીણા ઝબકે માંય;

એક ડગલું અજવાળે નહીં, એની જ્યોતે એ જ કળાય:

કાં તારલિયા શી છાંટે રે,

કાંઈ જીવનજળને ઘાટે રે

ઝબકે ઝીણા આગિયા હો જી.

નિત જોઉં , નિત મનડે મોહું, વળી વળી કરું વિચાર ;

ઝબકે, કેવળ ઝબકે એ તો ઉજાસ કે અંધકાર ?