50 - માવો તને નહીં મૂકે / મનુભાઈ ત્રિવેદી 'સરોદ'
ભલે વ્યોમે વલોણુ માંડ,
માવો તને નહીં મૂકે રે :
તારાં ગોપી, અળવીતરા છાંડ,
માવો તને નહીં મૂકે રે.
ગોરસનો ઘટ તારો છલવા છકેલો;
તાણ્યાનો તોર તારો અતિ અલબેલો;
છો એ લાંબે ઘૂંઘટડે ઢાંક,
માવો તને નહીં મૂકે રે :
તુંયે હળવે રહી ચોગમ ઝાંખ,
માવો તને નહીં મૂકે રે.
ઘંમરવલોણુ તારું અવિરત ગાજે;
મલકંતે ઘટ તારો દોહદ રાજે;
તારો છૂપો ન અમથીય ઘાટ,
માવો તને નહીં મૂકે રે :
તારાં મહી એને છે માથા સાટ,
માવો તને નહીં મૂકે રે.
જોઈ શકી શું આવ્યો કંકર ક્યાંથી ?
ક્યારે આવી ને ક્યારે સરક્યો એ ભાથી ?
તારું વીંધાયું મહી કેરું માટ,
માવો તને નહીં મૂકે રે :
હવે મેલ ઠાલો ઉકળાટ,
માવો તને નહીં મૂકે રે.
0 comments
Leave comment