75 - ભવનો કૂવો /મનુભાઈ ત્રિવેદી 'સરોદ'
ઊંડા ઊતરી જુઓ,
ખાલી ભવનો કૂવો.
ધોરી જોડેલા બેચાર,
ખેતર ખેડેલું તૈયાર;
જળ રે વિનાનો મથતો
ખેડૂ એ મૂવો.
ખાલી ભવનો કૂવો.
પનઘટ આવેલી પનિહાર,
માથે ઘડૂલાનો ભાર;
વળતી વનિતાને પૂછો,
શાને રૂવો ?
ખાલી ભવનો કૂવો.
તરસું લાગી અપરંપાર,
હૈડામાં જાગ્યો હાહાકાર;
થાળાના ઓશીકે જીવ, શા
સુખડે સુવો?
ખાલી ભવનો કૂવો.
વીરડો ગાળી લો ભવ બાર,
છૂટશે અમરતની ધાર;
તરસું છીપાયા કેડે જ
અખિયાં લ્હૂવો.
ખાલી ભવનો કૂવો.
0 comments
Leave comment