94 - ન આવ્યા જે બા’રા બરછટ અવાજો, લઈ ઊભા / મનોજ ખંડેરિયા
ન આવ્યા જે બા’રા બરછટ અવાજો, લઈ ઊભા
અમે આ છાતીમાં જખમ નિત તાજો લઈ ઊભા
પળો જે જે સામે મળતી રહી તે લૂંટતી રહી
અમે આ વેળાનો રસભર તકાજો લઈ ઊભા
હશે કોનો તેની જરી સરખી ના જાણ અમને
અમે તો સ્કંધે કૈં વરસથી જનાજો લઈ ઊભા
નથી તૂટ્યો – ફૂટ્યો તરડ પણ એકે નથી પડી
મળેલો મૂંઝારો અબતલક સાજો લઈ ઊભા
ગળે ડૂમો એવો હરદમ મળ્યો માપસરનો
નહીં ઓછોયે કે નહીં જરીય ઝાઝો, લઈ ઊભા
પ્રતીક્ષા છે ક્યારે જનમભરનાં લંગર છૂટે,
બુઝાતા શ્વાસોના તટ પર જહાજો લઈ ઊભા.
અમારાથી થૈ ના કદી પણ અનાવૃત કવિતા
અમે તો ભાષાનો લયમય મલાજો, લઈ ઊભા
અમે આ છાતીમાં જખમ નિત તાજો લઈ ઊભા
પળો જે જે સામે મળતી રહી તે લૂંટતી રહી
અમે આ વેળાનો રસભર તકાજો લઈ ઊભા
હશે કોનો તેની જરી સરખી ના જાણ અમને
અમે તો સ્કંધે કૈં વરસથી જનાજો લઈ ઊભા
નથી તૂટ્યો – ફૂટ્યો તરડ પણ એકે નથી પડી
મળેલો મૂંઝારો અબતલક સાજો લઈ ઊભા
ગળે ડૂમો એવો હરદમ મળ્યો માપસરનો
નહીં ઓછોયે કે નહીં જરીય ઝાઝો, લઈ ઊભા
પ્રતીક્ષા છે ક્યારે જનમભરનાં લંગર છૂટે,
બુઝાતા શ્વાસોના તટ પર જહાજો લઈ ઊભા.
અમારાથી થૈ ના કદી પણ અનાવૃત કવિતા
અમે તો ભાષાનો લયમય મલાજો, લઈ ઊભા
0 comments
Leave comment