61 - નથી દ્વાર કે દોસ્ત ! મારી દે તાળું / મનોજ ખંડેરિયા
નથી દ્વાર કે દોસ્ત ! મારી દે તાળું
કવિતાતો છલકાતું વરસાદી નાળું
અડો તો સુનેરી ને સૂંઘો તો લીલું
કહ્યું કોણે કાયમ તિમિર હોય કાળું?
હતા તાંતણા સાવ નાજુક વીતકના
પરંતુ ન તૂટી શક્યું કેમે’ જાળું!
સતત ઘંટીના પડમાં ભરડાય સપનાં
છતાં સાવ છે ખાલીખમ એનું થાળું
પછી વાતનો ઢોલિયો ઢાળી ઢળશું
હવે રાત થઈ ગઈ, કરી લઈએ વાળુ
કવિતાતો છલકાતું વરસાદી નાળું
અડો તો સુનેરી ને સૂંઘો તો લીલું
કહ્યું કોણે કાયમ તિમિર હોય કાળું?
હતા તાંતણા સાવ નાજુક વીતકના
પરંતુ ન તૂટી શક્યું કેમે’ જાળું!
સતત ઘંટીના પડમાં ભરડાય સપનાં
છતાં સાવ છે ખાલીખમ એનું થાળું
પછી વાતનો ઢોલિયો ઢાળી ઢળશું
હવે રાત થઈ ગઈ, કરી લઈએ વાળુ
0 comments
Leave comment